Sade tanımıyla koçluk bir insanın pozitif gelişimine etki eden süreçtir. Pek çok psikoloğa göre insanın temel görevi kendiyle ilgili pozitif algısını ve özsaygısını geliştirmek olup ergenlik süreci kimlik oluşumu açısından en kritik evredir. Ergen psikolojisi üzerine yapılan araştırmalarda özsaygının ergenlik döneminde düşüşe geçtiği bulunmuştur. Duygusallık 12 yaşlarında doruğa çıkarken, üniversitenin ilk yıllarını da kapsayan 20’li yaşlara kadar duygu düzenleme/yönetme kapasitesi tam olgunluğa ulaşmamaktadır. Gençler açısından bu aşırı duygusallık hayatlarını oldukça zorlaştıran bir durumdur ve bu dönemde kendileri hakkında olumlu düşüncelere ve algıya sahip olmaları için desteklenmeleri çok önemlidir. Pozitif gelişim, bireyin kendi düşünceleri, duyguları, değerleri, inançları kısacası kim olduğu, ne istediği, nasıl mutlu olacağı ve isteklerine nasıl ulaşacağı ile ilgili “fark edişlerine” dayalıdır.  Kendiyle ilgili fark edişleri sonucunda bilinçli bir seçim yapma ve seçimin sorumluluğunu alma bireysel olgunlaşmanın bir göstergesi olarak kabul edilir.  Özsaygı ve özgüven geliştirici bilişsel koçluk yöntemleri, güçlü yönlere odaklanarak gençlere hedef belirleme ve hedeflerine ulaşmada kendileri için uygun zihinsel stratejileri yapılandırmada güçlü araçlar sunmaktadır. Bireylerin öğrenme ve iletişim temsil sistemlerinin keşfedilmesi bireysel özgünlüğün ortaya konulmasını sağlayacaktır. Koçluk süreci müşterinin kendini iyi hissetmesine yönelikmiş gibi algılansa da hedef hissetmede iyi hale gelerek duygu durumunu yönetmektir.